togna (weak verb, third-person singular past indicative tognaði, supine tognað)
infinitive (nafnháttur) |
að togna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
tognað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tognandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég togna | við tognum | present (nútíð) |
ég togni | við tognum |
þú tognar | þið tognið | þú tognir | þið tognið | ||
hann, hún, það tognar | þeir, þær, þau togna | hann, hún, það togni | þeir, þær, þau togni | ||
past (þátíð) |
ég tognaði | við tognuðum | past (þátíð) |
ég tognaði | við tognuðum |
þú tognaðir | þið tognuðuð | þú tognaðir | þið tognuðuð | ||
hann, hún, það tognaði | þeir, þær, þau tognuðu | hann, hún, það tognaði | þeir, þær, þau tognuðu | ||
imperative (boðháttur) |
togna (þú) | tognið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
tognaðu | togniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
tognaður | tognuð | tognað | tognaðir | tognaðar | tognuð | |
accusative (þolfall) |
tognaðan | tognaða | tognað | tognaða | tognaðar | tognuð | |
dative (þágufall) |
tognuðum | tognaðri | tognuðu | tognuðum | tognuðum | tognuðum | |
genitive (eignarfall) |
tognaðs | tognaðrar | tognaðs | tognaðra | tognaðra | tognaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
tognaði | tognaða | tognaða | tognuðu | tognuðu | tognuðu | |
accusative (þolfall) |
tognaða | tognuðu | tognaða | tognuðu | tognuðu | tognuðu | |
dative (þágufall) |
tognaða | tognuðu | tognaða | tognuðu | tognuðu | tognuðu | |
genitive (eignarfall) |
tognaða | tognuðu | tognaða | tognuðu | tognuðu | tognuðu |
From Proto-Germanic *tugnaną.
togna
infinitive | togna | |
---|---|---|
present participle | tognandi | |
past participle | tognaðr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | togna | tognaða |
2nd-person singular | tognar | tognaðir |
3rd-person singular | tognar | tognaði |
1st-person plural | tognum | tognuðum |
2nd-person plural | tognið | tognuðuð |
3rd-person plural | togna | tognuðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | togna | tognaða |
2nd-person singular | tognir | tognaðir |
3rd-person singular | togni | tognaði |
1st-person plural | tognim | tognaðim |
2nd-person plural | tognið | tognaðið |
3rd-person plural | togni | tognaði |
imperative | present | |
2nd-person singular | togna | |
1st-person plural | tognum | |
2nd-person plural | tognið |
See the etymology of the corresponding lemma form.
togna