From uit (“out”) + richten (“to aim”).
Audio: | (file) |
uitrichten
Conjugation of uitrichten (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitrichten | |||
past singular | richtte uit | |||
past participle | uitgericht | |||
infinitive | uitrichten | |||
gerund | uitrichten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
2nd person sing. (jij) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
2nd person sing. (u) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
2nd person sing. (gij) | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
3rd person singular | richt uit | richtte uit | uitricht | uitrichtte |
plural | richten uit | richtten uit | uitrichten | uitrichtten |
subjunctive sing.1 | richte uit | richtte uit | uitrichte | uitrichtte |
subjunctive plur.1 | richten uit | richtten uit | uitrichten | uitrichtten |
imperative sing. | richt uit | |||
imperative plur.1 | richt uit | |||
participles | uitrichtend | uitgericht | ||
1) Archaic. |