voornemen n (plural voornemens, diminutive voornementje n)
voornemen
Conjugation of voornemen (strong class 4, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | voornemen | |||
past singular | nam voor | |||
past participle | voorgenomen | |||
infinitive | voornemen | |||
gerund | voornemen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | neem voor | nam voor | voorneem | voornam |
2nd person sing. (jij) | neemt voor, neem voor2 | nam voor | voorneemt | voornam |
2nd person sing. (u) | neemt voor | nam voor | voorneemt | voornam |
2nd person sing. (gij) | neemt voor | naamt voor | voorneemt | voornaamt |
3rd person singular | neemt voor | nam voor | voorneemt | voornam |
plural | nemen voor | namen voor | voornemen | voornamen |
subjunctive sing.1 | neme voor | name voor | voorneme | voorname |
subjunctive plur.1 | nemen voor | namen voor | voornemen | voornamen |
imperative sing. | neem voor | |||
imperative plur.1 | neemt voor | |||
participles | voornemend | voorgenomen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |