From vooruit (“forward”) + gaan (“to go”).
Audio: | (file) |
vooruitgaan
Conjugation of vooruitgaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vooruitgaan | |||
past singular | ging vooruit | |||
past participle | vooruitgegaan | |||
infinitive | vooruitgaan | |||
gerund | vooruitgaan n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | ga vooruit | ging vooruit | vooruitga | vooruitging |
2nd person sing. (jij) | gaat vooruit, ga vooruit2 | ging vooruit | vooruitgaat | vooruitging |
2nd person sing. (u) | gaat vooruit | ging vooruit | vooruitgaat | vooruitging |
2nd person sing. (gij) | gaat vooruit | gingt vooruit | vooruitgaat | vooruitgingt |
3rd person singular | gaat vooruit | ging vooruit | vooruitgaat | vooruitging |
plural | gaan vooruit | gingen vooruit | vooruitgaan | vooruitgingen |
subjunctive sing.1 | ga vooruit | ginge vooruit | vooruitga | vooruitginge |
subjunctive plur.1 | gaan vooruit | gingen vooruit | vooruitgaan | vooruitgingen |
imperative sing. | ga vooruit | |||
imperative plur.1 | gaat vooruit | |||
participles | vooruitgaand | vooruitgegaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |