wymówka

From wymowa +‎ -ka. First attested in the middle of the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨmɔːfka/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨmofka/

wymówka f

1. diminutive of wymowa (“excuse”)
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 635:

     A vschakoz ostaly v svey zglobye, przeztosch nyyedney vymovky myecz nye bądą

     [A wszakoż ostali w swej zgłobie, przetoż nijednej wymowki mieć nie będą]

• Polish: wymówka

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wymówka”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wymówka. By surface analysis, wymowa +‎ -ka.

• IPA^(key): /vɘˈmuf.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ufka
• Syllabification: wy‧mów‧ka

wymówka f (diminutive wymóweczka)

1. (informal) excuse, pretext (an invented reason for not doing something)

   Synonyms: wykręt, pretekst

• wymówka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wymówka in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wymowka”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “WYMÓWKA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 08.07.2009
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymówka”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wymówka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymówka”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 941