From wymawiać + -alny. First attested in 1814.[1]
wymawialny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wymawialny | wymawialna | wymawialne | wymawialni | wymawialne | |
genitive | wymawialnego | wymawialnej | wymawialnego | wymawialnych | ||
dative | wymawialnemu | wymawialnej | wymawialnemu | wymawialnym | ||
accusative | wymawialnego | wymawialny | wymawialną | wymawialne | wymawialnych | wymawialne |
instrumental | wymawialnym | wymawialną | wymawialnym | wymawialnymi | ||
locative | wymawialnym | wymawialnej | wymawialnym | wymawialnych |