władać

Borrowed from Old Czech vládati. Displaced włodać, an inherited doublet. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɫadat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɫadat͡ɕ/

władać impf

1. Synonym of włodać.
   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 87, 2:

     Przyszedl yeden czlek szwa zona przed gayny sząd y wszdal yey polowyczą szwego gymyenya stoyaczego..., ale poko on zyw, ma w nyem wladacz yako tho w szwym (ipse istius dominus esse vellet, quamdiu viveret)

     [Przyszedł jeden człek z swą żoną przed gajny sąd i wzdał jej połowicę swego jimienia stojącego..., ale poko on żyw, ma w niem władać jako to w swym (ipse istius dominus esse vellet, quamdiu viveret)]

• Polish: władać
• Silesian: włŏdać

• Boryś, Wiesław (2005) “władać”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “władać”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “władać, włodać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish władać.

• IPA^(key): /ˈvwa.dat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adat͡ɕ
• Syllabification: wła‧dać

władać impf

1. (intransitive) to rule, to reign

• władać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• władać in Polish dictionaries at PWN