ανακρίνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ανακρίνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ανακρίνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ανακρίνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ανακρίνω you have here. The definition of the word ανακρίνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofανακρίνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: ἀνακρίνω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀνακρίνω. By surface analysis, ανα- (“re-”) +‎ κρίνω (“judge, examine”).

Pronunciation

  • IPA(key): /a.naˈkɾi.no/
  • Hyphenation: α‧να‧κρί‧νω

Verb

ανακρίνω • (anakríno) (imperfect ανέκρινα/ανέκρινα, past ανέκρινα/ανάκρινα, passive ανακρίνομαι)

  1. to interrogate, question

Conjugation

ανακρίνω   ανακρίνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg ανακρίνω ανακρίνω ανακρίνομαι ανακριθώ
2 sg ανακρίνεις ανακρίνεις ανακρίνεσαι ανακριθείς
3 sg ανακρίνει ανακρίνει ανακρίνεται ανακριθεί
1 pl ανακρίνουμε, [‑ομε] ανακρίνουμε, [‑ομε] ανακρινόμαστε ανακριθούμε
2 pl ανακρίνετε ανακρίνετε ανακρίνεστε, ανακρινόσαστε ανακριθείτε
3 pl ανακρίνουν(ε) ανακρίνουν(ε) ανακρίνονται ανακριθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg ανέκρινα, ανάκρινα1 ανέκρινα, ανάκρινα1 ανακρινόμουν(α) ανακρίθηκα
2 sg ανέκρινες, ανάκρινες ανέκρινες, ανάκρινες ανακρινόσουν(α) ανακρίθηκες
3 sg ανέκρινε, ανάκρινε ανέκρινε, ανάκρινε ανακρινόταν(ε) ανακρίθηκε
1 pl ανακρίναμε ανακρίναμε ανακρινόμασταν, (‑όμαστε) ανακριθήκαμε
2 pl ανακρίνατε ανακρίνατε ανακρινόσασταν, (‑όσαστε) ανακριθήκατε
3 pl ανέκριναν, ανακρίναν(ε), ανάκριναν ανέκριναν, ανακρίναν(ε), ανάκριναν ανακρίνονταν, (ανακρινόντουσαν) ανακρίθηκαν, ανακριθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ανακρίνω ➤ θα ανακρίνω ➤ θα ανακρίνομαι ➤ θα ανακριθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα ανακρίνεις, … θα ανακρίνεις, … θα ανακρίνεσαι, … θα ανακριθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … ανακρίνει   έχω, έχεις, … ανακριθεί
  είμαι, είσαι, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … ανακρίνει   είχα, είχες, … ανακριθεί
  ήμουν, ήσουν, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … ανακρίνει   θα έχω, θα έχεις, … ανακριθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg ανάκρινε ανάκρινε — —
2 pl ανακρίνετε ανακρίνετε ανακρίνεστε ανακριθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ ανακρίνοντας ➤ ανακρινόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας ανακρίνει ➤ ανακριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ ανακρίνει ανακριθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. The forms retaining the internal augment αν(α)-έκρινα are more formal but frequent. The second forms without the augment ανά-κρινα are informal but more rare.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
Wikious
Boobota
Sagapedia