Learned borrowing from Koine Greek ἀπαίσιος (apaísios, “ominous, sinister”),[1] from ἀπό (apó, “from”) + αἴσιος (aísios, “favorable, auspicious”); see αίσιος (aísios) for the latter.[2][3]
απαίσιος • (apaísios) m (feminine απαίσια, neuter απαίσιο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απαίσιος (apaísios) | απαίσια (apaísia) | απαίσιο (apaísio) | απαίσιοι (apaísioi) | απαίσιες (apaísies) | απαίσια (apaísia) | |
| genitive | απαίσιου (apaísiou) | απαίσιας (apaísias) | απαίσιου (apaísiou) | απαίσιων (apaísion) | απαίσιων (apaísion) | απαίσιων (apaísion) | |
| accusative | απαίσιο (apaísio) | απαίσια (apaísia) | απαίσιο (apaísio) | απαίσιους (apaísious) | απαίσιες (apaísies) | απαίσια (apaísia) | |
| vocative | απαίσιε (apaísie) | απαίσια (apaísia) | απαίσιο (apaísio) | απαίσιοι (apaísioi) | απαίσιες (apaísies) | απαίσια (apaísia) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απαίσιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απαίσιος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο απαισιότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||