διάγραμμα

Ancient Greek

δια- (dia-) +‎ γράμμα (grámma), from γράφω (gráphō, “I write”) +‎ -μα (-ma, result noun suffix).

διάγραμμα • (diágramma) n (genitive διαγράμματος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ διάγραμμᾰ tò diágrammă	τὼ διαγράμμᾰτε tṑ diagrámmăte	τᾰ̀ διαγράμμᾰτᾰ tằ diagrámmătă
Genitive	τοῦ διαγράμμᾰτος toû diagrámmătos	τοῖν διαγραμμᾰ́τοιν toîn diagrammắtoin	τῶν διαγραμμᾰ́των tôn diagrammắtōn
Dative	τῷ διαγράμμᾰτῐ tôi diagrámmătĭ	τοῖν διαγραμμᾰ́τοιν toîn diagrammắtoin	τοῖς διαγράμμᾰσῐ / διαγράμμᾰσῐν toîs diagrámmăsĭ(n)
Accusative	τὸ διάγραμμᾰ tò diágrammă	τὼ διαγράμμᾰτε tṑ diagrámmăte	τᾰ̀ διαγράμμᾰτᾰ tằ diagrámmătă
Vocative	διάγραμμᾰ diágrammă	διαγράμμᾰτε diagrámmăte	διαγράμμᾰτᾰ diagrámmătă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
διάγραμμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
διάγραμμα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- diagram idem, page 221.
- figure idem, page 319.

διάγραμμα • (diágramma) n (plural διαγράμματα)