From διαλέγομαι (dialégomai, “to have a conversation”) + -τῐκός (-tĭkós, verbal adjective suffix): literally, “related to conversation”.
δῐᾰλεκτῐκός • (dĭălektĭkós) m (feminine δῐᾰλεκτῐκή, neuter δῐᾰλεκτῐκόν); first/second declension (Attic, Koine)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | δῐᾰλεκτῐκός dĭălektĭkós |
δῐᾰλεκτῐκή dĭălektĭkḗ |
δῐᾰλεκτῐκόν dĭălektĭkón |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dĭălektĭkā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκοί dĭălektĭkoí |
δῐᾰλεκτῐκαί dĭălektĭkaí |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dĭălektĭkắ | |||||
Genitive | δῐᾰλεκτῐκοῦ dĭălektĭkoû |
δῐᾰλεκτῐκῆς dĭălektĭkês |
δῐᾰλεκτῐκοῦ dĭălektĭkoû |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dĭălektĭkoîn |
δῐᾰλεκτῐκαῖν dĭălektĭkaîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dĭălektĭkoîn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dĭălektĭkôn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dĭălektĭkôn |
δῐᾰλεκτῐκῶν dĭălektĭkôn | |||||
Dative | δῐᾰλεκτῐκῷ dĭălektĭkôi |
δῐᾰλεκτῐκῇ dĭălektĭkêi |
δῐᾰλεκτῐκῷ dĭălektĭkôi |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dĭălektĭkoîn |
δῐᾰλεκτῐκαῖν dĭălektĭkaîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖν dĭălektĭkoîn |
δῐᾰλεκτῐκοῖς dĭălektĭkoîs |
δῐᾰλεκτῐκαῖς dĭălektĭkaîs |
δῐᾰλεκτῐκοῖς dĭălektĭkoîs | |||||
Accusative | δῐᾰλεκτῐκόν dĭălektĭkón |
δῐᾰλεκτῐκήν dĭălektĭkḗn |
δῐᾰλεκτῐκόν dĭălektĭkón |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dĭălektĭkā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκούς dĭălektĭkoús |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ς dĭălektĭkā́s |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dĭălektĭkắ | |||||
Vocative | δῐᾰλεκτῐκέ dĭălektĭké |
δῐᾰλεκτῐκή dĭălektĭkḗ |
δῐᾰλεκτῐκόν dĭălektĭkón |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκᾱ́ dĭălektĭkā́ |
δῐᾰλεκτῐκώ dĭălektĭkṓ |
δῐᾰλεκτῐκοί dĭălektĭkoí |
δῐᾰλεκτῐκαί dĭălektĭkaí |
δῐᾰλεκτῐκᾰ́ dĭălektĭkắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐᾰλεκτῐκῶς dĭălektĭkôs |
δῐᾰλεκτῐκώτερος dĭălektĭkṓteros |
δῐᾰλεκτῐκώτᾰτος dĭălektĭkṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek διαλεκτικός (dialektikós).[1]
διαλεκτικός • (dialektikós) m (feminine διαλεκτική, neuter διαλεκτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διαλεκτικός (dialektikós) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
genitive | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικής (dialektikís) | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | |
accusative | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικούς (dialektikoús) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
vocative | διαλεκτικέ (dialektiké) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλεκτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλεκτικός, etc.)
Learnedly from διάλεκτ(ος) (diálekt(os)) + -ικός (-ikós), a calque of French dialectal.[1]
διαλεκτικός • (dialektikós) m (feminine διαλεκτική, neuter διαλεκτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διαλεκτικός (dialektikós) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
genitive | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικής (dialektikís) | διαλεκτικού (dialektikoú) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | διαλεκτικών (dialektikón) | |
accusative | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικούς (dialektikoús) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) | |
vocative | διαλεκτικέ (dialektiké) | διαλεκτική (dialektikí) | διαλεκτικό (dialektikó) | διαλεκτικοί (dialektikoí) | διαλεκτικές (dialektikés) | διαλεκτικά (dialektiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαλεκτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαλεκτικός, etc.)