επαρκής

From Koine Greek ἐπαρκής (eparkḗs), from Ancient Greek ἐπαρκέω (eparkéō), from ἐπ’ (ep’, “on, onto”) +‎ ἀρκέω (arkéō, “to be enough”).

• IPA^(key): /epaɾˈcis/
• Hyphenation: ε‧παρ‧κής
• Homophone: επαρκείς (eparkeís)

επαρκής • (eparkís) m (feminine επαρκής, neuter επαρκές)

1. sufficient, adequate, enough (as much as meets requirements)

   Δεν έχω επαρκείς γνώσεις να διδάξω σ’ αυτό το θέμα.

   Den écho eparkeís gnóseis na didáxo s’ aftó to théma.

   I don't have enough knowledge to teach this subject.

2. competent, able, fit (as good as necessary)

   Ο τάδε είναι επαρκής ως δάσκαλος.

   O táde eínai eparkís os dáskalos.

   So-and-so is competent as a teacher.

• (enough, sufficient): αρκετός (arketós), κάμποσος (kámposos), μπόλικος (bólikos)
• (competent, able): ικανός (ikanós), αρμόδιος (armódios)

• (antonym(s) of “enough, sufficient”): ανεπαρκής (aneparkís, “insufficient”), λιγοστός (ligostós, “little, meager”)
• (antonym(s) of “competent, able”): ανίκανος (aníkanos, “incompetent, unfit, unable”), αναρμόδιος (anarmódios, “incompetent, unfit”)

• επαρκώ (eparkó, “to be sufficient”)
• επαρκώς (eparkós, “sufficiently”)
• επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, competence”)