ζηλεύω

From Koine Greek ζηλεύω (zēleúō), from ζηλόω (zēlóō).

• IPA^(key): /ziˈlevo/
• Hyphenation: ζη‧λεύ‧ω

ζηλεύω • (zilévo) (past ζήλεψα, passive ζηλεύομαι)

1. (transitive, intransitive) to envy, be jealous/envious (to feel resentment or wonder at someone for a perceived advantage, material or otherwise)

   Τι ωραίο αμάξι που έχεις, ζηλεύω!

   Ti oraío amáxi pou écheis, zilévo!

   What a nice car you have, I'm jealous!

   Τον ζηλεύω για τα λεφτά και την ωραία οικογένειά του.

   Ton zilévo gia ta leftá kai tin oraía oikogéneiá tou.

   I'm envious of his money and his lovely family.

2. (transitive, more specifically) to be jealous, suspect (to be suspecting rivalry in love; to be suspicious of a lover or spouse's fidelity)

   Ζηλεύει τη γυναίκα του και φοβάται να την αφήσει μόνη τους πουθενά.

   Zilévei ti gynaíka tou kai fovátai na tin afísei móni tous pouthená.

   He suspects his wife and won't let her go anywhere alone.

   • 1961, “Ο Γλάρος [The Seagull]”, in Alekos Sakellarios (lyrics), Manos Hadjidakis (music), Η Αλίκη Στο Ναυτικό [Alice in the Navy], performed by Aliki Vougiouklaki:

     Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη,
     Που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί.

     Kai zílepsa ti várka ti mikrí ti chionáti,
     Pou tis filoúse o gláros to katálefko paní.

     And I was jealous of the small snow-white boat,
     Whose pure white sail the seagull was kissing.

• (envy): φθονώ (fthonó), εποφθαλμιώ (epofthalmió), ζηλοτυπώ (zilotypó) (romantic and sexual context only)

• ζηλεμένος (zileménos, “desired, envied”, participle)

• ζηλευτός (zileftós, “wanted, desired”, adjective)
• ζήλια f (zília, “jealousy”)
• ζηλιάρης m (ziliáris, “jealous male”)
• ζηλιάρα f (ziliára, “jealous female”)

• and see: ζήλος m (zílos, “zeal”)