Substantivized masculine of the perfect participle ηλικιωμένος.
ηλικιωμένος • (ilikioménos) m (plural ηλικιωμένοι, feminine ηλικιωμένη)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ηλικιωμένος (ilikioménos) | ηλικιωμένοι (ilikioménoi) |
| genitive | ηλικιωμένου (ilikioménou) | ηλικιωμένων (ilikioménon) |
| accusative | ηλικιωμένο (ilikioméno) | ηλικιωμένους (ilikioménous) |
| vocative | ηλικιωμένε (ilikioméne) | ηλικιωμένοι (ilikioménoi) |
Perfect participle of ηλικιώνομαι (ilikiónomai), a verb only in the passive form, passive perfect participle of the Medieval Byzantine Greek ἡλικιώνω (hēlikiṓnō, “reach maturity”) and a semantic loan from French âgé.[1][2]
ηλικιωμένος • (ilikioménos) m (feminine ηλικιωμένη, neuter ηλικιωμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ηλικιωμένος (ilikioménos) | ηλικιωμένη (ilikioméni) | ηλικιωμένο (ilikioméno) | ηλικιωμένοι (ilikioménoi) | ηλικιωμένες (ilikioménes) | ηλικιωμένα (ilikioména) | |
| genitive | ηλικιωμένου (ilikioménou) | ηλικιωμένης (ilikioménis) | ηλικιωμένου (ilikioménou) | ηλικιωμένων (ilikioménon) | ηλικιωμένων (ilikioménon) | ηλικιωμένων (ilikioménon) | |
| accusative | ηλικιωμένο (ilikioméno) | ηλικιωμένη (ilikioméni) | ηλικιωμένο (ilikioméno) | ηλικιωμένους (ilikioménous) | ηλικιωμένες (ilikioménes) | ηλικιωμένα (ilikioména) | |
| vocative | ηλικιωμένε (ilikioméne) | ηλικιωμένη (ilikioméni) | ηλικιωμένο (ilikioméno) | ηλικιωμένοι (ilikioménoi) | ηλικιωμένες (ilikioménes) | ηλικιωμένα (ilikioména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηλικιωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηλικιωμένος, etc.)