From Proto-Hellenic *kenwós, from Proto-Indo-European *ḱen-. Cognates with Old Armenian սին (sin, “vain, trifling”).
κενός • (kenós) m (feminine κενή, neuter κενόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κενός kenós |
κενή kenḗ |
κενόν kenón |
κενώ kenṓ |
κενᾱ́ kenā́ |
κενώ kenṓ |
κενοί kenoí |
κεναί kenaí |
κενᾰ́ kená | |||||
Genitive | κενοῦ kenoû |
κενῆς kenês |
κενοῦ kenoû |
κενοῖν kenoîn |
κεναῖν kenaîn |
κενοῖν kenoîn |
κενῶν kenôn |
κενῶν kenôn |
κενῶν kenôn | |||||
Dative | κενῷ kenôi |
κενῇ kenêi |
κενῷ kenôi |
κενοῖν kenoîn |
κεναῖν kenaîn |
κενοῖν kenoîn |
κενοῖς kenoîs |
κεναῖς kenaîs |
κενοῖς kenoîs | |||||
Accusative | κενόν kenón |
κενήν kenḗn |
κενόν kenón |
κενώ kenṓ |
κενᾱ́ kenā́ |
κενώ kenṓ |
κενούς kenoús |
κενᾱ́ς kenā́s |
κενᾰ́ kená | |||||
Vocative | κενέ kené |
κενή kenḗ |
κενόν kenón |
κενώ kenṓ |
κενᾱ́ kenā́ |
κενώ kenṓ |
κενοί kenoí |
κεναί kenaí |
κενᾰ́ kená | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κενῶς kenôs |
κενώτερος kenṓteros |
κενώτᾰτος kenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κενός (kenós), from Proto-Indo-European *ḱen-.
κενός • (kenós) m (feminine κενή, neuter κενό)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | κενός • | κενή • | κενό • | κενοί • | κενές • | κενά • |
genitive | κενού • | κενής • | κενού • | κενών • | κενών • | κενών • |
accusative | κενό • | κενή • | κενό • | κενούς • | κενές • | κενά • |
vocative | κενέ • | κενή • | κενό • | κενοί • | κενές • | κενά • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κενός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κενός, etc.) |