From κοῖλος (koîlos, “hollow”) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā).
κοιλῐ́ᾱ • (koilĭ́ā) f (genitive κοιλῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κοιλῐ́ᾱ hē koilĭ́ā |
τὼ κοιλῐ́ᾱ tṑ koilĭ́ā |
αἱ κοιλῐ́αι hai koilĭ́ai | ||||||||||
Genitive | τῆς κοιλῐ́ᾱς tês koilĭ́ās |
τοῖν κοιλῐ́αιν toîn koilĭ́ain |
τῶν κοιλῐῶν tôn koilĭôn | ||||||||||
Dative | τῇ κοιλῐ́ᾳ têi koilĭ́āi |
τοῖν κοιλῐ́αιν toîn koilĭ́ain |
ταῖς κοιλῐ́αις taîs koilĭ́ais | ||||||||||
Accusative | τὴν κοιλῐ́ᾱν tḕn koilĭ́ān |
τὼ κοιλῐ́ᾱ tṑ koilĭ́ā |
τᾱ̀ς κοιλῐ́ᾱς tā̀s koilĭ́ās | ||||||||||
Vocative | κοιλῐ́ᾱ koilĭ́ā |
κοιλῐ́ᾱ koilĭ́ā |
κοιλῐ́αι koilĭ́ai | ||||||||||
Notes: |
|
Borrowing from Ancient Greek κοιλία (koilía). Compare the inherited doublet κοιλιά (koiliá).
κοιλία • (koilía) f (plural κοιλίες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |
genitive | κοιλίας (koilías) | κοιλιών (koilión) |
accusative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |
vocative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |