From Proto-Hellenic *kormós, from Proto-Indo-European *(s)ker- (“to cut”), the same root of κείρω (keírō, “to cut”).
κορμός • (kormós) m (genitive κορμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κορμός ho kormós |
τὼ κορμώ tṑ kormṓ |
οἱ κορμοί hoi kormoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ κορμοῦ toû kormoû |
τοῖν κορμοῖν toîn kormoîn |
τῶν κορμῶν tôn kormôn | ||||||||||
Dative | τῷ κορμῷ tôi kormôi |
τοῖν κορμοῖν toîn kormoîn |
τοῖς κορμοῖς toîs kormoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν κορμόν tòn kormón |
τὼ κορμώ tṑ kormṓ |
τοὺς κορμούς toùs kormoús | ||||||||||
Vocative | κορμέ kormé |
κορμώ kormṓ |
κορμοί kormoí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κορμός (kormós).
κορμός • (kormós) m (plural κορμοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κορμός (kormós) | κορμοί (kormoí) |
genitive | κορμού (kormoú) | κορμών (kormón) |
accusative | κορμό (kormó) | κορμούς (kormoús) |
vocative | κορμέ (kormé) | κορμοί (kormoí) |