From μᾰθη- (mathē-), a combining form of μᾰνθᾰ́νω (manthánō, “to learn”), + -τής (-tḗs, masculine agent-noun suffix).
μᾰθητής • (mathētḗs) m (genitive μᾰθητοῦ); first declension (Attic, Ionic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ μᾰθητής ho mathētḗs |
τὼ μᾰθητᾱ́ tṑ mathētā́ |
οἱ μᾰθηταί hoi mathētaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ μᾰθητοῦ toû mathētoû |
τοῖν μᾰθηταῖν toîn mathētaîn |
τῶν μᾰθητῶν tôn mathētôn | ||||||||||
Dative | τῷ μᾰθητῇ tôi mathētêi |
τοῖν μᾰθηταῖν toîn mathētaîn |
τοῖς μᾰθηταῖς toîs mathētaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν μᾰθητήν tòn mathētḗn |
τὼ μᾰθητᾱ́ tṑ mathētā́ |
τοὺς μᾰθητᾱ́ς toùs mathētā́s | ||||||||||
Vocative | μᾰθητᾰ́ mathētá |
μᾰθητᾱ́ mathētā́ |
μᾰθηταί mathētaí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek μαθητής (mathētḗs).
μαθητής • (mathitís) m (plural μαθητές, feminine μαθήτρια)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μαθητής (mathitís) | μαθητές (mathités) |
genitive | μαθητή (mathití) | μαθητών (mathitón) |
accusative | μαθητή (mathití) | μαθητές (mathités) |
vocative | μαθητή (mathití) | μαθητές (mathités) |
a scholarly genitive singular is found μαθητού