From μανίᾱ (maníā, “madness”) + -ακός (-akós)
μανιακός • (maniakós) m (feminine μανιακή, neuter μανιακόν); first/second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | μανιακός maniakós |
μανιακή maniakḗ |
μανιακόν maniakón |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακᾱ́ maniakā́ |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακοί maniakoí |
μανιακαί maniakaí |
μανιακᾰ́ maniakắ | |||||
| Genitive | μανιακοῦ maniakoû |
μανιακῆς maniakês |
μανιακοῦ maniakoû |
μανιακοῖν maniakoîn |
μανιακαῖν maniakaîn |
μανιακοῖν maniakoîn |
μανιακῶν maniakôn |
μανιακῶν maniakôn |
μανιακῶν maniakôn | |||||
| Dative | μανιακῷ maniakōî |
μανιακῇ maniakēî |
μανιακῷ maniakōî |
μανιακοῖν maniakoîn |
μανιακαῖν maniakaîn |
μανιακοῖν maniakoîn |
μανιακοῖς maniakoîs |
μανιακαῖς maniakaîs |
μανιακοῖς maniakoîs | |||||
| Accusative | μανιακόν maniakón |
μανιακήν maniakḗn |
μανιακόν maniakón |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακᾱ́ maniakā́ |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακούς maniakoús |
μανιακᾱ́ς maniakā́s |
μανιακᾰ́ maniakắ | |||||
| Vocative | μανιακέ maniaké |
μανιακή maniakḗ |
μανιακόν maniakón |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακᾱ́ maniakā́ |
μανιακώ maniakṓ |
μανιακοί maniakoí |
μανιακαί maniakaí |
μανιακᾰ́ maniakắ | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| μανιακῶς maniakôs |
μανιακότερος maniakóteros |
μανιακότᾰτος maniakótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
From Byzantine Greek μανιακός (maniakós, “causing madness”)
μανιακός • (maniakós) m (plural μανιακοί, feminine μανιακή)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μανιακός (maniakós) | μανιακοί (maniakoí) |
| genitive | μανιακού (maniakoú) | μανιακών (maniakón) |
| accusative | μανιακό (maniakó) | μανιακούς (maniakoús) |
| vocative | μανιακέ (maniaké) | μανιακοί (maniakoí) |