From μόνος (mónos, “sole, only”) + πωλέω (pōléō, “I sell”) + -ιον (-ion).
μονοπώλῐον • (monopṓlĭon) n (genitive μονοπωλῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μονοπώλῐον tò monopṓlĭon |
τὼ μονοπωλῐ́ω tṑ monopōlĭ́ō |
τᾰ̀ μονοπώλῐᾰ tằ monopṓlĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μονοπωλῐ́ου toû monopōlĭ́ou |
τοῖν μονοπωλῐ́οιν toîn monopōlĭ́oin |
τῶν μονοπωλῐ́ων tôn monopōlĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μονοπωλῐ́ῳ tôi monopōlĭ́ōi |
τοῖν μονοπωλῐ́οιν toîn monopōlĭ́oin |
τοῖς μονοπωλῐ́οις toîs monopōlĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ μονοπώλῐον tò monopṓlĭon |
τὼ μονοπωλῐ́ω tṑ monopōlĭ́ō |
τᾰ̀ μονοπώλῐᾰ tằ monopṓlĭă | ||||||||||
| Vocative | μονοπώλῐον monopṓlĭon |
μονοπωλῐ́ω monopōlĭ́ō |
μονοπώλῐᾰ monopṓlĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||