From μόνος (mónos, “sole, only”) + πωλέω (pōléō, “to sell”) + -ία (-ía).
μονοπωλῐ́ᾱ • (monopōlíā) f (genitive μονοπωλῐ́ᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μονοπωλῐ́ᾱ hē monopōlíā |
τὼ μονοπωλῐ́ᾱ tṑ monopōlíā |
αἱ μονοπωλῐ́αι hai monopōlíai | ||||||||||
| Genitive | τῆς μονοπωλῐ́ᾱς tês monopōlíās |
τοῖν μονοπωλῐ́αιν toîn monopōlíain |
τῶν μονοπωλῐῶν tôn monopōliôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μονοπωλῐ́ᾳ têi monopōlíāi |
τοῖν μονοπωλῐ́αιν toîn monopōlíain |
ταῖς μονοπωλῐ́αις taîs monopōlíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν μονοπωλῐ́ᾱν tḕn monopōlíān |
τὼ μονοπωλῐ́ᾱ tṑ monopōlíā |
τᾱ̀ς μονοπωλῐ́ᾱς tā̀s monopōlíās | ||||||||||
| Vocative | μονοπωλῐ́ᾱ monopōlíā |
μονοπωλῐ́ᾱ monopōlíā |
μονοπωλῐ́αι monopōlíai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||