From ναῦς (naûs, “ship”) + -της (-tēs, masculine agentive suffix).
ναύτης • (naútēs) m (genitive ναύτου); first declension (Epic, Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ναύτης ho naútēs |
τὼ ναύτᾱ tṑ naútā |
οἱ ναῦται hoi naûtai | ||||||||||
Genitive | τοῦ ναύτου toû naútou |
τοῖν ναύταιν toîn naútain |
τῶν ναυτῶν tôn nautôn | ||||||||||
Dative | τῷ ναύτῃ tôi naútēi |
τοῖν ναύταιν toîn naútain |
τοῖς ναύταις toîs naútais | ||||||||||
Accusative | τὸν ναύτην tòn naútēn |
τὼ ναύτᾱ tṑ naútā |
τοὺς ναύτᾱς toùs naútās | ||||||||||
Vocative | ναῦτᾰ naûta |
ναύτᾱ naútā |
ναῦται naûtai | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ναύτης naútēs |
ναύτᾱ naútā |
ναῦται naûtai | ||||||||||
Genitive | ναύτᾱο / ναύτε͜ω / ναύτω naútāo / naúte͜ō / naútō |
ναύταιν / ναύταιῐν / ναύτῃῐν naútai(i)n / naútēiin |
ναυτᾱ́ων / ναυτέ͜ων / ναυτῶν nautā́ōn / nauté͜ōn / nautôn | ||||||||||
Dative | ναύτῃ naútēi |
ναύταιν / ναύταιῐν / ναύτῃῐν naútai(i)n / naútēiin |
ναύτῃσῐ / ναύτῃσῐν / ναύτῃς / ναύταις naútēisi(n) / naútēis / naútais | ||||||||||
Accusative | ναύτην naútēn |
ναύτᾱ naútā |
ναύτᾱς naútās | ||||||||||
Vocative | ναῦτᾰ naûta |
ναύτᾱ naútā |
ναῦται naûtai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek ναύτης (naútēs).
ναύτης • (náftis) m (plural ναύτες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ναύτης (náftis) | ναύτες (náftes) |
genitive | ναύτη (náfti) | ναυτών (naftón) |
accusative | ναύτη (náfti) | ναύτες (náftes) |
vocative | ναύτη (náfti) | ναύτες (náftes) |