From Ancient Greek οὐράνιος (ouránios). By surface analysis, ουρανός (ouranós, “sky, heaven”) + -ιος (-ios).
ουράνιος • (ouránios) m (feminine ουράνια, neuter ουράνιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ουράνιος (ouránios) | ουράνια (ouránia) | ουράνιο (ouránio) | ουράνιοι (ouránioi) | ουράνιες (ouránies) | ουράνια (ouránia) | |
genitive | ουράνιου (ourániou) | ουράνιας (ouránias) | ουράνιου (ourániou) | ουράνιων (ouránion) | ουράνιων (ouránion) | ουράνιων (ouránion) | |
accusative | ουράνιο (ouránio) | ουράνια (ouránia) | ουράνιο (ouránio) | ουράνιους (ouránious) | ουράνιες (ouránies) | ουράνια (ouránia) | |
vocative | ουράνιε (ouránie) | ουράνια (ouránia) | ουράνιο (ouránio) | ουράνιοι (ouránioi) | ουράνιες (ouránies) | ουράνια (ouránia) |