παράκλητος

See also: Παράκλητος

Ancient Greek

From παρα- (para-, “beside”) +‎ κλητός (klētós, “called, invited ”).

παράκλητος • (paráklētos) m or f (neuter παράκλητον); second declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	παράκλητος paráklētos	παράκλητον paráklēton	παρακλήτω paraklḗtō	παρακλήτω paraklḗtō	παράκλητοι paráklētoi	παράκλητᾰ paráklēta
Genitive	παρακλήτου paraklḗtou	παρακλήτου paraklḗtou	παρακλήτοιν paraklḗtoin	παρακλήτοιν paraklḗtoin	παρακλήτων paraklḗtōn	παρακλήτων paraklḗtōn
Dative	παρακλήτῳ paraklḗtōi	παρακλήτῳ paraklḗtōi	παρακλήτοιν paraklḗtoin	παρακλήτοιν paraklḗtoin	παρακλήτοις paraklḗtois	παρακλήτοις paraklḗtois
Accusative	παράκλητον paráklēton	παράκλητον paráklēton	παρακλήτω paraklḗtō	παρακλήτω paraklḗtō	παρακλήτους paraklḗtous	παράκλητᾰ paráklēta
Vocative	παράκλητε paráklēte	παράκλητον paráklēton	παρακλήτω paraklḗtō	παρακλήτω paraklḗtō	παράκλητοι paráklētoi	παράκλητᾰ paráklēta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	παρακλήτως paraklḗtōs		παρακλητότερος paraklētóteros		παρακλητότᾰτος paraklētótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

→ Coptic: ⲡⲁⲣⲁⲕⲗⲏⲧⲟⲥ (paraklētos)
→ Gothic: 𐍀𐌰𐍂𐌰𐌺𐌻𐌴𐍄𐌿𐍃 (paraklētus) (from its substantivized use referring to the Holy Ghost)
Greek: παράκλητος (paráklitos)
→ Hebrew: פְּרַקְלִיט (p'raklít)
→ Latin: paraclētus
- Old French: paraclit
  - → English: paraclete
  - French: paraclet
- Polish: Paraklet

παράκλητος • (paráklitos) m (plural παράκλητοι)