Inherited from Byzantine Greek πεισματάρης (peismatárēs). By surface analysis, from the πεισματ- stem of πείσμα (peísma) + -άρης (-áris).[1]
πεισματάρης • (peismatáris) m (feminine πεισματάρα, neuter πεισματάρικο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | πεισματάρης (peismatáris) | πεισματάρα (peismatára) | πεισματάρικο (peismatáriko) | πεισματάρηδες (peismatárides) | πεισματάρες (peismatáres) | πεισματάρικα (peismatárika) | |
| genitive | πεισματάρη (peismatári) | πεισματάρας (peismatáras) | πεισματάρικου (peismatárikou) | πεισματάρηδων (peismatáridon) | — | πεισματάρικων (peismatárikon) | |
| accusative | πεισματάρη (peismatári) | πεισματάρα (peismatára) | πεισματάρικο (peismatáriko) | πεισματάρηδες (peismatárides) | πεισματάρες (peismatáres) | πεισματάρικα (peismatárika) | |
| vocative | πεισματάρη (peismatári) | πεισματάρα (peismatára) | πεισματάρικο (peismatáriko) | πεισματάρηδες (peismatárides) | πεισματάρες (peismatáres) | πεισματάρικα (peismatárika) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πεισματάρης, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πεισματάρης, etc.)