From περιπετής (peripetḗs) + -εια (-eia).
περῐπέτειᾰ • (peripéteia) f (genitive περῐπετείᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ περῐπέτειᾰ hē peripéteia |
τὼ περῐπετείᾱ tṑ peripeteíā |
αἱ περῐπέτειαι hai peripéteiai | ||||||||||
| Genitive | τῆς περῐπετείᾱς tês peripeteíās |
τοῖν περῐπετείαιν toîn peripeteíain |
τῶν περῐπετειῶν tôn peripeteiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ περῐπετείᾳ têi peripeteíāi |
τοῖν περῐπετείαιν toîn peripeteíain |
ταῖς περῐπετείαις taîs peripeteíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν περῐπέτειᾰν tḕn peripéteian |
τὼ περῐπετείᾱ tṑ peripeteíā |
τᾱ̀ς περῐπετείᾱς tā̀s peripeteíās | ||||||||||
| Vocative | περῐπέτειᾰ peripéteia |
περῐπετείᾱ peripeteíā |
περῐπέτειαι peripéteiai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek περιπέτεια (peripéteia, “u-turn or sudden change”), from περί (perí, “round, around, about”) + the stem of πίπτω (píptō, “to fall”).
περιπέτεια • (peripéteia) f (plural περιπέτειες)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |
| genitive | περιπέτειας (peripéteias) | περιπετειών (peripeteión) |
| accusative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |
| vocative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |