From περιπετής (peripetḗs) + -εια (-eia).
περῐπέτειᾰ • (perĭpéteiă) f (genitive περῐπετείᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ περῐπέτειᾰ hē perĭpéteiă |
τὼ περῐπετείᾱ tṑ perĭpeteíā |
αἱ περῐπέτειαι hai perĭpéteiai | ||||||||||
| Genitive | τῆς περῐπετείᾱς tês perĭpeteíās |
τοῖν περῐπετείαιν toîn perĭpeteíain |
τῶν περῐπετειῶν tôn perĭpeteiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ περῐπετείᾳ têi perĭpeteíāi |
τοῖν περῐπετείαιν toîn perĭpeteíain |
ταῖς περῐπετείαις taîs perĭpeteíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν περῐπέτειᾰν tḕn perĭpéteiăn |
τὼ περῐπετείᾱ tṑ perĭpeteíā |
τᾱ̀ς περῐπετείᾱς tā̀s perĭpeteíās | ||||||||||
| Vocative | περῐπέτειᾰ perĭpéteiă |
περῐπετείᾱ perĭpeteíā |
περῐπέτειαι perĭpéteiai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek περιπέτεια (peripéteia, “u-turn or sudden change”), from περί (perí, “round, around, about”) + the stem of πίπτω (píptō, “to fall”).
περιπέτεια • (peripéteia) f (plural περιπέτειες)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |
| genitive | περιπέτειας (peripéteias) | περιπετειών (peripeteión) |
| accusative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |
| vocative | περιπέτεια (peripéteia) | περιπέτειες (peripéteies) |