From ποιέω (poiéō, “I make”) + -σις (-sis).
ποίησις • (poíēsis) f (genitive ποιήσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ποίησῐς hē poíēsis |
τὼ ποιήσει tṑ poiḗsei |
αἱ ποιήσεις hai poiḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ποιήσεως tês poiḗseōs |
τοῖν ποιησέοιν toîn poiēséoin |
τῶν ποιήσεων tôn poiḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ποιήσει têi poiḗsei |
τοῖν ποιησέοιν toîn poiēséoin |
ταῖς ποιήσεσῐ / ποιήσεσῐν taîs poiḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ποίησῐν tḕn poíēsin |
τὼ ποιήσει tṑ poiḗsei |
τᾱ̀ς ποιήσεις tā̀s poiḗseis | ||||||||||
| Vocative | ποίησῐ poíēsi |
ποιήσει poiḗsei |
ποιήσεις poiḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek ποίησις (poíēsis), ποιέω (poiéō, “to make”).
ποίησις • (poíisis) f