σκολιός

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kel- (“crooked”), the same root of Latin scelus (“curse”), German scheel (“squinting”), Dutch scheel and Albanian çalë (“lame”). Synchronically analyzed as an adjectival formation from σκέλος (skélos, “leg”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sko.li.ós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sko.liˈos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sko.liˈos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sko.liˈos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sko.liˈos/

Adjective

σκολῐός • (skoliós) m (feminine σκολῐᾱ́, neuter σκολῐόν); first/second declension

Declension

First and second declension of σκολῐός; σκολῐᾱ́; σκολῐόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σκολῐός skoliós	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐόν skolión	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐοί skolioí	σκολῐαί skoliaí	σκολῐᾰ́ skoliá
Genitive	σκολῐοῦ skolioû	σκολῐᾶς skoliâs	σκολῐοῦ skolioû	σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐαῖν skoliaîn	σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐῶν skoliôn	σκολῐῶν skoliôn	σκολῐῶν skoliôn
Dative	σκολῐῷ skoliôi	σκολῐᾷ skoliâi	σκολῐῷ skoliôi	σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐαῖν skoliaîn	σκολῐοῖν skolioîn	σκολῐοῖς skolioîs	σκολῐαῖς skoliaîs	σκολῐοῖς skolioîs
Accusative	σκολῐόν skolión	σκολῐᾱ́ν skoliā́n	σκολῐόν skolión	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐούς skolioús	σκολῐᾱ́ς skoliā́s	σκολῐᾰ́ skoliá
Vocative	σκολῐέ skolié	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐόν skolión	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐᾱ́ skoliā́	σκολῐώ skoliṓ	σκολῐοί skolioí	σκολῐαί skoliaí	σκολῐᾰ́ skoliá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σκολῐῶς skoliôs			σκολῐώτερος skoliṓteros			σκολῐώτᾰτος skoliṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

σκολιάζω (skoliázō)
σκολιόβουλος (skolióboulos)
σκολιόγραπτος (skoliógraptos)
σκολιοδρόμος (skoliodrómos)
σκολιόκαυλος (skoliókaulos)
σκόλιον (skólion)
σκολιόομαι (skolióomai)
σκολιοπλανής (skolioplanḗs)
σκολιοπλόκαμος (skolioplókamos)
σκολιοπόρος (skoliopóros)
σκολιότης (skoliótēs)
σκολιόφρων (skolióphrōn)
σκολιόχειλος (skoliókheilos)
σκολιώδης (skoliṓdēs)
σκολίωμα (skolíōma)
σκολιωπός (skoliōpós)
σκολίωσις (skolíōsis)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σκολιός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1356

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek σκολιός (skoliós).

Adjective

σκολιός • (skoliós) m (feminine σκολιά, neuter σκολιό)

(formal) bent; crooked

Declension

Declension of σκολιός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σκολιός •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιοί •	σκολιές •	σκολιά •
genitive	σκολιού •	σκολιάς •	σκολιού •	σκολιών •	σκολιών •	σκολιών •
accusative	σκολιό •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιούς •	σκολιές •	σκολιά •
vocative	σκολιέ •	σκολιά •	σκολιό •	σκολιοί •	σκολιές •	σκολιά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σκολιός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σκολιός, etc.)

References

σκολιός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Stavropoulos, D N (2008) G N Stavropoulos, editor, Oxford Greek-English Learner's Dictionary, Oxford: Oxford University Press

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “σκολιός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1356

[1]

σκολιός

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Derived terms

References

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Declension

References

Wikious

Boobota

Sagapedia