From σολοικίζω (soloikízō) + -μός (-mós).
σολοικισμός • (soloikismós) m (genitive σολοικισμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σολοικισμός ho soloikismós |
τὼ σολοικισμώ tṑ soloikismṓ |
οἱ σολοικισμοί hoi soloikismoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σολοικισμοῦ toû soloikismoû |
τοῖν σολοικισμοῖν toîn soloikismoîn |
τῶν σολοικισμῶν tôn soloikismôn | ||||||||||
Dative | τῷ σολοικισμῷ tôi soloikismôi |
τοῖν σολοικισμοῖν toîn soloikismoîn |
τοῖς σολοικισμοῖς toîs soloikismoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σολοικισμόν tòn soloikismón |
τὼ σολοικισμώ tṑ soloikismṓ |
τοὺς σολοικισμούς toùs soloikismoús | ||||||||||
Vocative | σολοικισμέ soloikismé |
σολοικισμώ soloikismṓ |
σολοικισμοί soloikismoí | ||||||||||
Notes: |
|
Learnedly, from Ancient Greek σολοικισμός (soloikismós). [1]
σολοικισμός • (soloikismós) m
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σολοικισμός • | σολοικισμοί • |
genitive | σολοικισμού • | σολοικισμών • |
accusative | σολοικισμό • | σολοικισμούς • |
vocative | σολοικισμέ • | σολοικισμοί • |