Verbal noun from συλλογίζομαι (sullogízomai, “to compute, infer”) + -μός (-mós).
σῠλλογῐσμός • (sullogismós) m (genitive σῠλλογῐσμοῦ); second declension (Attic, Koine)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σῠλλογῐσμός ho sullogismós |
τὼ σῠλλογῐσμώ tṑ sullogismṓ |
οἱ σῠλλογῐσμοί hoi sullogismoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠλλογῐσμοῦ toû sullogismoû |
τοῖν σῠλλογῐσμοῖν toîn sullogismoîn |
τῶν σῠλλογῐσμῶν tôn sullogismôn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠλλογῐσμῷ tôi sullogismôi |
τοῖν σῠλλογῐσμοῖν toîn sullogismoîn |
τοῖς σῠλλογῐσμοῖς toîs sullogismoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σῠλλογῐσμόν tòn sullogismón |
τὼ σῠλλογῐσμώ tṑ sullogismṓ |
τοὺς σῠλλογῐσμούς toùs sullogismoús | ||||||||||
Vocative | σῠλλογῐσμέ sullogismé |
σῠλλογῐσμώ sullogismṓ |
σῠλλογῐσμοί sullogismoí | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek συλλογισμός (sullogismós).[1] By surface analysis, συλλογίζομαι (syllogízomai) + -μός (-mós).
συλλογισμός • (syllogismós) m
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | συλλογισμός (syllogismós) | συλλογισμοί (syllogismoí) |
genitive | συλλογισμού (syllogismoú) | συλλογισμών (syllogismón) |
accusative | συλλογισμό (syllogismó) | συλλογισμούς (syllogismoús) |
vocative | συλλογισμέ (syllogismé) | συλλογισμοί (syllogismoí) |