From the aorist stem of συντρέχω (suntrékhō) + -η (-ē, verbal noun suffix).
σῠνδρομή • (sŭndromḗ) f (genitive σῠνδρομῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σῠνδρομή hē sŭndromḗ |
τὼ σῠνδρομᾱ́ tṑ sŭndromā́ |
αἱ σῠνδρομαί hai sŭndromaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς σῠνδρομῆς tês sŭndromês |
τοῖν σῠνδρομαῖν toîn sŭndromaîn |
τῶν σῠνδρομῶν tôn sŭndromôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σῠνδρομῇ têi sŭndromêi |
τοῖν σῠνδρομαῖν toîn sŭndromaîn |
ταῖς σῠνδρομαῖς taîs sŭndromaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν σῠνδρομήν tḕn sŭndromḗn |
τὼ σῠνδρομᾱ́ tṑ sŭndromā́ |
τᾱ̀ς σῠνδρομᾱ́ς tā̀s sŭndromā́s | ||||||||||
| Vocative | σῠνδρομή sŭndromḗ |
σῠνδρομᾱ́ sŭndromā́ |
σῠνδρομαί sŭndromaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek συνδρομή (sundromḗ). For the modern sense of "help", semantic loan from French secours.
συνδρομή • (syndromí) f (plural συνδρομές)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |
| genitive | συνδρομής (syndromís) | συνδρομών (syndromón) |
| accusative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |
| vocative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |