σφᾰ́λλω (sphállō, “to fall, to be cast down”) + -μᾰ (-ma, suffix forming neuter nouns)
σφᾰ́λμᾰ • (sphálma) n (genitive σφᾰ́λμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σφᾰ́λμᾰ tò sphálma |
τὼ σφᾰ́λμᾰτε tṑ sphálmate |
τᾰ̀ σφᾰ́λμᾰτᾰ tà sphálmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σφᾰ́λμᾰτος toû sphálmatos |
τοῖν σφᾰλμᾰ́τοιν toîn sphalmátoin |
τῶν σφᾰλμᾰ́των tôn sphalmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σφᾰ́λμᾰτῐ tôi sphálmati |
τοῖν σφᾰλμᾰ́τοιν toîn sphalmátoin |
τοῖς σφᾰ́λμᾰσῐ / σφᾰ́λμᾰσῐν toîs sphálmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ σφᾰ́λμᾰ tò sphálma |
τὼ σφᾰ́λμᾰτε tṑ sphálmate |
τᾰ̀ σφᾰ́λμᾰτᾰ tà sphálmata | ||||||||||
| Vocative | σφᾰ́λμᾰ sphálma |
σφᾰ́λμᾰτε sphálmate |
σφᾰ́λμᾰτᾰ sphálmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Ancient Greek σφᾰ́λμᾰ (sphálma)
σφάλμα • (sfálma) n (plural σφάλματα)