σφᾰ́λλω (sphắllō, “to fall, to be cast down”) + -μᾰ (-mă, suffix forming neuter nouns)
σφᾰ́λμᾰ • (sphắlmă) n (genitive σφᾰ́λμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σφᾰ́λμᾰ tò sphắlmă |
τὼ σφᾰ́λμᾰτε tṑ sphắlmăte |
τᾰ̀ σφᾰ́λμᾰτᾰ tằ sphắlmătă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σφᾰ́λμᾰτος toû sphắlmătos |
τοῖν σφᾰλμᾰ́τοιν toîn sphălmắtoin |
τῶν σφᾰλμᾰ́των tôn sphălmắtōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σφᾰ́λμᾰτῐ tôi sphắlmătĭ |
τοῖν σφᾰλμᾰ́τοιν toîn sphălmắtoin |
τοῖς σφᾰ́λμᾰσῐ / σφᾰ́λμᾰσῐν toîs sphắlmăsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ σφᾰ́λμᾰ tò sphắlmă |
τὼ σφᾰ́λμᾰτε tṑ sphắlmăte |
τᾰ̀ σφᾰ́λμᾰτᾰ tằ sphắlmătă | ||||||||||
| Vocative | σφᾰ́λμᾰ sphắlmă |
σφᾰ́λμᾰτε sphắlmăte |
σφᾰ́λμᾰτᾰ sphắlmătă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Ancient Greek σφᾰ́λμᾰ (sphắlmă)
σφάλμα • (sfálma) n (plural σφάλματα)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | σφάλμα (sfálma) | σφάλματα (sfálmata) |
| genitive | σφάλματος (sfálmatos) | σφαλμάτων (sfalmáton) |
| accusative | σφάλμα (sfálma) | σφάλματα (sfálmata) |
| vocative | σφάλμα (sfálma) | σφάλματα (sfálmata) |