From συμπίπτω (sumpíptō, “happen, occur”) + -μα (-ma).
σῠ́μπτωμᾰ • (sŭ́mptōmă) n (genitive σῠμπτώμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ σῠ́μπτωμᾰ tò sŭ́mptōmă |
τὼ σῠμπτώμᾰτε tṑ sŭmptṓmăte |
τᾰ̀ σῠμπτώμᾰτᾰ tằ sŭmptṓmătă | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠμπτώμᾰτος toû sŭmptṓmătos |
τοῖν σῠμπτωμᾰ́τοιν toîn sŭmptōmắtoin |
τῶν σῠμπτωμᾰ́των tôn sŭmptōmắtōn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠμπτώμᾰτῐ tôi sŭmptṓmătĭ |
τοῖν σῠμπτωμᾰ́τοιν toîn sŭmptōmắtoin |
τοῖς σῠμπτώμᾰσῐ / σῠμπτώμᾰσῐν toîs sŭmptṓmăsĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ σῠ́μπτωμᾰ tò sŭ́mptōmă |
τὼ σῠμπτώμᾰτε tṑ sŭmptṓmăte |
τᾰ̀ σῠμπτώμᾰτᾰ tằ sŭmptṓmătă | ||||||||||
Vocative | σῠ́μπτωμᾰ sŭ́mptōmă |
σῠμπτώμᾰτε sŭmptṓmăte |
σῠμπτώμᾰτᾰ sŭmptṓmătă | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek σύμπτωμα (súmptōma).
σύμπτωμα • (sýmptoma) n (plural συμπτώματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σύμπτωμα (sýmptoma) | συμπτώματα (symptómata) |
genitive | συμπτώματος (symptómatos) | συμπτωμάτων (symptomáton) |
accusative | σύμπτωμα (sýmptoma) | συμπτώματα (symptómata) |
vocative | σύμπτωμα (sýmptoma) | συμπτώματα (symptómata) |