From τετανός (tetanós, “stretched, rigid”), a reduplicated formation from τείνω (teínō).
τέτᾰνος • (tétanos) m (genitive τετᾰ́νου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ τέτᾰνος ho tétanos |
τὼ τετᾰ́νω tṑ tetánō |
οἱ τέτᾰνοι hoi tétanoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ τετᾰ́νου toû tetánou |
τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetánoin |
τῶν τετᾰ́νων tôn tetánōn | ||||||||||
Dative | τῷ τετᾰ́νῳ tôi tetánōi |
τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetánoin |
τοῖς τετᾰ́νοις toîs tetánois | ||||||||||
Accusative | τὸν τέτᾰνον tòn tétanon |
τὼ τετᾰ́νω tṑ tetánō |
τοὺς τετᾰ́νους toùs tetánous | ||||||||||
Vocative | τέτᾰνε tétane |
τετᾰ́νω tetánō |
τέτᾰνοι tétanoi | ||||||||||
Notes: |
|
τέτανος • (tétanos) m (uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | τέτανος (tétanos) |
genitive | τετάνου (tetánou) |
accusative | τέτανο (tétano) |
vocative | τέτανε (tétane) |