From τοῖχος (toîkhos, “wall”) + ὀρύσσω (orússō, “to dig up”).
τοιχωρύ̆χος • (toikhōrú̆khos) m (genitive τοιχωρύ̆χου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ τοιχωρῠ́χος ho toikhōrŭ́khos |
τὼ τοιχωρῠ́χω tṑ toikhōrŭ́khō |
οἱ τοιχωρῠ́χοι hoi toikhōrŭ́khoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τοιχωρῠ́χου toû toikhōrŭ́khou |
τοῖν τοιχωρῠ́χοιν toîn toikhōrŭ́khoin |
τῶν τοιχωρῠ́χων tôn toikhōrŭ́khōn | ||||||||||
| Dative | τῷ τοιχωρῠ́χῳ tôi toikhōrŭ́khōi |
τοῖν τοιχωρῠ́χοιν toîn toikhōrŭ́khoin |
τοῖς τοιχωρῠ́χοις toîs toikhōrŭ́khois | ||||||||||
| Accusative | τὸν τοιχωρῠ́χον tòn toikhōrŭ́khon |
τὼ τοιχωρῠ́χω tṑ toikhōrŭ́khō |
τοὺς τοιχωρῠ́χους toùs toikhōrŭ́khous | ||||||||||
| Vocative | τοιχωρῠ́χε toikhōrŭ́khe |
τοιχωρῠ́χω toikhōrŭ́khō |
τοιχωρῠ́χοι toikhōrŭ́khoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||