From Proto-Indo-European *tórnos, from Proto-Indo-European *terH- (“to rub, bore, twist”). Cognate with Ancient Greek τόρμος (tórmos, “socket”).[1]
τόρνος • (tórnos) m (genitive τόρνου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ τόρνος ho tórnos |
τὼ τόρνω tṑ tórnō |
οἱ τόρνοι hoi tórnoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ τόρνου toû tórnou |
τοῖν τόρνοιν toîn tórnoin |
τῶν τόρνων tôn tórnōn | ||||||||||
Dative | τῷ τόρνῳ tôi tórnōi |
τοῖν τόρνοιν toîn tórnoin |
τοῖς τόρνοις toîs tórnois | ||||||||||
Accusative | τὸν τόρνον tòn tórnon |
τὼ τόρνω tṑ tórnō |
τοὺς τόρνους toùs tórnous | ||||||||||
Vocative | τόρνε tórne |
τόρνω tórnō |
τόρνοι tórnoi | ||||||||||
Notes: |
|