Inherited from Ancient Greek ὥριμος (hṓrimos, “seasonal, timely”), from Ancient Greek ὥρα (hṓra, “season, time”). Some senses a semantic loan from French mûr.
ώριμος • (órimos) m (feminine ώριμη, neuter ώριμο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ώριμος (órimos) | ώριμη (órimi) | ώριμο (órimo) | ώριμοι (órimoi) | ώριμες (órimes) | ώριμα (órima) | |
| genitive | ώριμου (órimou) | ώριμης (órimis) | ώριμου (órimou) | ώριμων (órimon) | ώριμων (órimon) | ώριμων (órimon) | |
| accusative | ώριμο (órimo) | ώριμη (órimi) | ώριμο (órimo) | ώριμους (órimous) | ώριμες (órimes) | ώριμα (órima) | |
| vocative | ώριμε (órime) | ώριμη (órimi) | ώριμο (órimo) | ώριμοι (órimoi) | ώριμες (órimes) | ώριμα (órima) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ώριμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ώριμος, etc.)