From Proto-Slavic *bě̋gati (“to flee, run”).
бе́гаць • (bjéhacʹ) impf (perfective пабе́гаць or пабе́гчы)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | бе́гаць bjéhacʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | бе́гаючы bjéhajučy |
бе́гаўшы bjéhaŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
бе́гаю bjéhaju |
бу́ду бе́гаць búdu bjéhacʹ |
2nd singular ты |
бе́гаеш bjéhaješ |
бу́дзеш бе́гаць búdzješ bjéhacʹ |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
бе́гае bjéhaje |
бу́дзе бе́гаць búdzje bjéhacʹ |
1st plural мы |
бе́гаем bjéhajem |
бу́дзем бе́гаць búdzjem bjéhacʹ |
2nd plural вы |
бе́гаеце bjéhajecje |
бу́дзеце бе́гаць búdzjecje bjéhacʹ |
3rd plural яны́ |
бе́гаюць bjéhajucʹ |
бу́дуць бе́гаць búducʹ bjéhacʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | бе́гай bjéhaj |
бе́гайце bjéhajcje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
бе́гаў bjéhaŭ |
бе́галі bjéhali |
feminine я / ты / яна́ |
бе́гала bjéhala | |
neuter яно́ |
бе́гала bjéhala |