найма́ти (najmáty, “to hire”) + -ець (-ecʹ). Compare Russian наёмник (najómnik), Belarusian наёмнік (najómnik), Polish najemnik.
на́йманець • (nájmanecʹ) m pers (genitive на́йманця, nominative plural на́йманці, genitive plural на́йманців, feminine на́йманка)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | на́йманець nájmanecʹ |
на́йманці nájmanci |
genitive | на́йманця nájmancja |
на́йманців nájmanciv |
dative | на́йманцеві, на́йманцю nájmancevi, nájmancju |
на́йманцям nájmancjam |
accusative | на́йманця nájmancja |
на́йманців nájmanciv |
instrumental | на́йманцем nájmancem |
на́йманцями nájmancjamy |
locative | на́йманцеві, на́йманцю, на́йманці nájmancevi, nájmancju, nájmanci |
на́йманцях nájmancjax |
vocative | на́йманцю nájmancju |
на́йманці nájmanci |