Inherited from Proto-Slavic *prijateľь.
пријател • (prijatel) m (plural пријатели, feminine пријателка, relational adjective пријателски, diminutive пријателче)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | пријател (prijatel) | пријатели (prijateli) |
definite unspecified | пријателот (prijatelot) | пријателите (prijatelite) |
definite proximal | пријателов (prijatelov) | пријателиве (prijatelive) |
definite distal | пријателон (prijatelon) | пријателине (prijateline) |
vocative | пријателу (prijatelu) | пријатели (prijateli) |
count form | — | пријатела (prijatela) |