Has the form of a verbal noun from أَنَسَ (ʔanasa, “to be comforted, to be familiar with”).
إِنْسَان • (ʔinsān) m (plural أَنَاسِيّ (ʔanāsiyy))
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِنْسَان ʔinsān |
الْإِنْسَان al-ʔinsān |
إِنْسَان ʔinsān |
| nominative | إِنْسَانٌ ʔinsānun |
الْإِنْسَانُ al-ʔinsānu |
إِنْسَانُ ʔinsānu |
| accusative | إِنْسَانًا ʔinsānan |
الْإِنْسَانَ al-ʔinsāna |
إِنْسَانَ ʔinsāna |
| genitive | إِنْسَانٍ ʔinsānin |
الْإِنْسَانِ al-ʔinsāni |
إِنْسَانِ ʔinsāni |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | إِنْسَانَيْن ʔinsānayn |
الْإِنْسَانَيْن al-ʔinsānayn |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| nominative | إِنْسَانَانِ ʔinsānāni |
الْإِنْسَانَانِ al-ʔinsānāni |
إِنْسَانَا ʔinsānā |
| accusative | إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni |
الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| genitive | إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni |
الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| plural | basic broken plural diptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | أَنَاسِي ʔanāsī |
الْأَنَاسِي al-ʔanāsī |
أَنَاسِي ʔanāsī |
| nominative | أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu |
الْأَنَاسِيُّ al-ʔanāsiyyu |
أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu |
| accusative | أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
الْأَنَاسِيَّ al-ʔanāsiyya |
أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
| genitive | أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
الْأَنَاسِيِّ al-ʔanāsiyyi |
أَنَاسِيِّ ʔanāsiyyi |
From Arabic إِنْسَان (ʔinsān).
إنسان • (ʔinsān) m (plural ناس (nās), feminine إنسانة (ʔinsāna))
From Arabic إِنْسَان (ʔinsān).
إنسان • (ʔinsān) m (plural ناس (nās), feminine إنسانة (ʔinsāne))