From Proto-Indo-Iranian *Hdáns (“tooth”), from Proto-Indo-European *h₃dónts (“tooth”). Cognate with Persian دندان (dandân), Ancient Greek ὀδών (odṓn), Latin dēns, English tooth.
दत् • (dát) stem, m (taking the form दन्त (dánta) in the strong cases)
Masculine at-stem declension of दत् (dát) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | दन् dán |
दन्तौ / दन्ता¹ dántau / dántā¹ |
दन्तः / दतः dántaḥ / dataḥ |
Vocative | दन् dán |
दन्तौ / दन्ता¹ dántau / dántā¹ |
दन्तः dántaḥ |
Accusative | दन्तम् dántam |
दन्तौ / दन्ता¹ dántau / dántā¹ |
दतः datáḥ |
Instrumental | दता datā́ |
दद्भ्याम् dadbhyā́m |
दद्भिः dadbhíḥ |
Dative | दते daté |
दद्भ्याम् dadbhyā́m |
दद्भ्यः dadbhyáḥ |
Ablative | दतः datáḥ |
दद्भ्याम् dadbhyā́m |
दद्भ्यः dadbhyáḥ |
Genitive | दतः datáḥ |
दतोः datóḥ |
दताम् datā́m |
Locative | दति datí |
दतोः datóḥ |
दत्सु datsú |
Notes |
|