Borrowed from Sanskrit महेश्वर (maheśvara).
महेश्वर • (maheśvar) m (Urdu spelling مہیشور)
Compound of महा (mahā́, “great”) + ईश्वर (īśvará, “lord”).
महेश्वर • (maheśvará) stem, m
Masculine a-stem declension of महेश्वर (maheśvará) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | महेश्वरः maheśvaráḥ |
महेश्वरौ / महेश्वरा¹ maheśvaraú / maheśvarā́¹ |
महेश्वराः / महेश्वरासः¹ maheśvarā́ḥ / maheśvarā́saḥ¹ |
Vocative | महेश्वर máheśvara |
महेश्वरौ / महेश्वरा¹ máheśvarau / máheśvarā¹ |
महेश्वराः / महेश्वरासः¹ máheśvarāḥ / máheśvarāsaḥ¹ |
Accusative | महेश्वरम् maheśvarám |
महेश्वरौ / महेश्वरा¹ maheśvaraú / maheśvarā́¹ |
महेश्वरान् maheśvarā́n |
Instrumental | महेश्वरेण maheśvaréṇa |
महेश्वराभ्याम् maheśvarā́bhyām |
महेश्वरैः / महेश्वरेभिः¹ maheśvaraíḥ / maheśvarébhiḥ¹ |
Dative | महेश्वराय maheśvarā́ya |
महेश्वराभ्याम् maheśvarā́bhyām |
महेश्वरेभ्यः maheśvarébhyaḥ |
Ablative | महेश्वरात् maheśvarā́t |
महेश्वराभ्याम् maheśvarā́bhyām |
महेश्वरेभ्यः maheśvarébhyaḥ |
Genitive | महेश्वरस्य maheśvarásya |
महेश्वरयोः maheśvaráyoḥ |
महेश्वराणाम् maheśvarā́ṇām |
Locative | महेश्वरे maheśvaré |
महेश्वरयोः maheśvaráyoḥ |
महेश्वरेषु maheśvaréṣu |
Notes |
|