From ἄλαστος (álastos, “insufferable”) + -τωρ (-tōr).
ἀλᾰ́στωρ • (alástōr) m or f (genitive ἀλᾰ́στορος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ, ἡ ἀλᾰ́στωρ ho, hē alástōr |
τὼ ἀλᾰ́στορε tṑ alástore |
οἱ, αἱ ἀλᾰ́στορες hoi, hai alástores | ||||||||||
Genitive | τοῦ, τῆς ἀλᾰ́στορος toû, tês alástoros |
τοῖν ἀλᾰστόροιν toîn alastóroin |
τῶν ἀλᾰστόρων tôn alastórōn | ||||||||||
Dative | τῷ, τῇ ἀλᾰ́στορῐ tôi, têi alástori |
τοῖν ἀλᾰστόροιν toîn alastóroin |
τοῖς, ταῖς ἀλᾰ́στορσῐ / ἀλᾰ́στορσῐν toîs, taîs alástorsi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν, τὴν ἀλᾰ́στορᾰ tòn, tḕn alástora |
τὼ ἀλᾰ́στορε tṑ alástore |
τοὺς, τᾱ̀ς ἀλᾰ́στορᾰς toùs, tā̀s alástoras | ||||||||||
Vocative | ἀλᾰ́στορ alástor |
ἀλᾰ́στορε alástore |
ἀλᾰ́στορες alástores | ||||||||||
Notes: |
|