From the root of ἀντιδίδωμι (antidídōmi) + -τος (-tos)
ἀντίδοτος • (antídotos) m or f (neuter ἀντίδοτον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | ᾰ̓ντῐ́δοτος ăntĭ́dotos |
ᾰ̓ντῐ́δοτον ăntĭ́doton |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐ́δοτοι ăntĭ́dotoi |
ᾰ̓ντῐ́δοτᾰ ăntĭ́dotă | ||||||||
Genitive | ᾰ̓ντῐδότου ăntĭdótou |
ᾰ̓ντῐδότου ăntĭdótou |
ᾰ̓ντῐδότοιν ăntĭdótoin |
ᾰ̓ντῐδότοιν ăntĭdótoin |
ᾰ̓ντῐδότων ăntĭdótōn |
ᾰ̓ντῐδότων ăntĭdótōn | ||||||||
Dative | ᾰ̓ντῐδότῳ ăntĭdótōi |
ᾰ̓ντῐδότῳ ăntĭdótōi |
ᾰ̓ντῐδότοιν ăntĭdótoin |
ᾰ̓ντῐδότοιν ăntĭdótoin |
ᾰ̓ντῐδότοις ăntĭdótois |
ᾰ̓ντῐδότοις ăntĭdótois | ||||||||
Accusative | ᾰ̓ντῐ́δοτον ăntĭ́doton |
ᾰ̓ντῐ́δοτον ăntĭ́doton |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐδότους ăntĭdótous |
ᾰ̓ντῐ́δοτᾰ ăntĭ́dotă | ||||||||
Vocative | ᾰ̓ντῐ́δοτε ăntĭ́dote |
ᾰ̓ντῐ́δοτον ăntĭ́doton |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐδότω ăntĭdótō |
ᾰ̓ντῐ́δοτοι ăntĭ́dotoi |
ᾰ̓ντῐ́δοτᾰ ăntĭ́dotă | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ᾰ̓ντῐδότως ăntĭdótōs |
ᾰ̓ντῐδοτώτερος ăntĭdotṓteros |
ᾰ̓ντῐδοτώτᾰτος ăntĭdotṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|