ἄπους

Ancient Greek

From ἀ- (a-, “not”) +‎ πούς (poús, “foot”).

ἄπους • (ápous) m or f (neuter ἄπουν); third declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἄπους ápous	ἄπουν ápoun	ἄποδε ápode	ἄποδε ápode	ἄποδες ápodes	ἄποδᾰ ápoda
Genitive	ἄποδος ápodos	ἄποδος ápodos	ἀπόδοιν apódoin	ἀπόδοιν apódoin	ἀπόδων apódōn	ἀπόδων apódōn
Dative	ἄποδῐ ápodi	ἄποδῐ ápodi	ἀπόδοιν apódoin	ἀπόδοιν apódoin	ἄποσῐ / ἄποσῐν áposi(n)	ἄποσῐ / ἄποσῐν áposi(n)
Accusative	ἄπουν ápoun	ἄπουν ápoun	ἄποδε ápode	ἄποδε ápode	ἄποδᾰς ápodas	ἄποδᾰ ápoda
Vocative	ἄπους ápous	ἄπουν ápoun	ἄποδε ápode	ἄποδε ápode	ἄποδες ápodes	ἄποδᾰ ápoda
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀπόδως apódōs		—		—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἄπους • (ápous) m (genitive ἄποδος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἄπους ho ápous	τὼ ἄποδε tṑ ápode	οἱ ἄποδες hoi ápodes
Genitive	τοῦ ἄποδος toû ápodos	τοῖν ἀπόδοιν toîn apódoin	τῶν ἀπόδων tôn apódōn
Dative	τῷ ἄποδῐ tôi ápodi	τοῖν ἀπόδοιν toîn apódoin	τοῖς ἄποσῐ / ἄποσῐν toîs áposi(n)
Accusative	τὸν ἄποδᾰ tòn ápoda	τὼ ἄποδε tṑ ápode	τοὺς ἄποδᾰς toùs ápodas
Vocative	ἄπους ápous	ἄποδε ápode	ἄποδες ápodes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.