brunkolora

Espéranto

(Date à préciser) Composé des racines brun (« brun ») et kolor (« couleur ») et de la finale -a (adjectif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	brunkolora \brun.ko.ˈlo.ra\	brunkoloraj \brun.ko.ˈlo.raj\
Accusatif	brunkoloran \brun.ko.ˈlo.ran\	brunkolorajn \brun.ko.ˈlo.rajn\

brunkolora \brun.ko.ˈlo.ra\

De couleur brune, marron.
- Intertempe ĉe Sooam Biotech oni selektis du taŭgajn hundinojn: estis brunkolora ŝaf-hundino. — (Jean-Jacques Wintraecken, « Klonado de bestoj: ĉu prava deziro aŭ frenezo? », article dans la revue Monato, février 2017, page 16 → lire en ligne)
  Entre-temps, chez Sooam Biotech, on avait sélectionné deux chiennes qui remplissaient les critères : la deuxième était un chien de berger de couleur brune.
Qui a la peau marron, sombre.
- Homoj nudaj, brunkoloraj, en malpuraj kufoj kaj zonoj ĉerpis la akvon el Nilo kaj verŝis ĝin, unu post alia, en pli kaj pli alte kuŝantajn putojn. — (Kabe, La Faraono, 1907 → lire en ligne)
  Des hommes nus, à la peau sombre, vêtus de chapeaux et de pagnes sales, puisaient l’eau du Nil et la versaient, l’un après l’autre, dans des puits de plus en plus hauts.