Bonjour, vous êtes venu ici pour chercher la signification du mot jen. Dans DICTIOUS, vous trouverez non seulement toutes les significations du dictionnaire pour le mot jen, mais vous apprendrez également son étymologie, ses caractéristiques et comment dire jen au singulier et au pluriel. Tout ce que vous devez savoir sur le mot jen est ici. La définition du mot jen vous aidera à être plus précis et correct lorsque vous parlerez ou écrirez vos textes. Connaître la définition dejen, ainsi que celles d'autres mots, enrichit votre vocabulaire et vous fournit des ressources linguistiques plus nombreuses et de meilleure qualité.
« Jen. Unuavide mi estas vulgara vaŭdevila veterano, kiun la malvirta vivo varbis por vobli vole-nevole inter viktiman kaj viktimigan rolon. Tiu vaksa vizaĝo estas ne nura vantcela verko, sed vera vestiĝo de la popola voĉo, nun, ve! Vakita kaj venkita. Kvankam mi delonge kovis mian venĝon vidalvide tiun vrakon, nun vigliĝis mia volonto por venki tiun venenan, virulentan kaj verman vikarion kiu elvergadas kaj vundas nin per malveroj kaj vomitindaj vojoj. Venĝadon verdiktas mi. Violenta venĝiro disvolviĝanta kvazaŭ votoferon, kaj ne vane, por ke vekiĝu la veran kaj virtan valorojn kaj forvelku tiun vojeraritan virjon kiu viŝas kaj vringas niajn volojn por pli velura kaj rava vetero. Tiu varma vervo min verŝajne vualas svagan vortovantecon sub vibra versaro. Mi ĉesu do tiun paroladon por finfine diri la direndon: mi tre feliĉas vin renkonti. Mi nomiĝas V kaj V estas mi. »— (V por Venĝiro, 2006)
'Voilà ! Vois en moi l’image d’un humble vétéran de vaudeville, distribué vicieusement dans les rôles de victime et de vilain par les vicissitudes de la vie. Ce visage, plus qu’un vil vernis de vanité, est un vestige de la vox populi aujourd’hui vacante, évanouie. Cependant, cette vaillante visite d’une vexation passée se retrouve vivifiée et a fait vœu de vaincre cette vénale et virulente vermine vantant le vice et versant dans la vicieusement violente et vorace violation de la volition. Un seul verdict : la vengeance. Une vendetta telle une offrande votive mais pas en vain car sa valeur et sa véracité viendront un jour faire valoir le vigilant et le vertueux. En vérité ce velouté de verbiage vire vraiment au verbeux, alors laisse-moi simplement ajouter que c’est un véritable honneur que de te rencontrer. Appelle-moi V.