bijgedachte

• Geluid:  bijgedachte    (hulp, bestand)

• bij·ge·dach·te

• samenstelling van  bij bw  en  gedachte zn ^[1]

de bijgedachte v

1. een extra opinie die men heeft naast de oorspronkelijke of wenselijke gedachte

   ▸ De eerste keer dat ik in de bioscoop twee mannen samen in bed zag liggen, was in een korte film met Laurel en Hardy. Het tafereel oogde zo vanzelfsprekend en onschuldig dat ik geen enkele bijgedachte had. Het duo gedroeg zich bovendien als twee kibbelende kleuters, geenszins als potentiële minnaars.^[2]

   ▸ ‘Moet je nou eens goed luisteren, flapdrol. Ik heb het je al eerder gezegd: iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Waarom geldt dat niet meer voor coureurs? Waarom moeten die zich om iedere versnelling verantwoorden? En waarom kunnen mensen zoals jij niet meer gewoon zonder cynisme genieten van mooie sport, van aanvalslust, van courage, van grinta, van de allesoverheersende wil om te winnen? Waarom moet je er steeds bijgedachten bij hebben?’^[3]

• ondertoon, bijklank, connotatie

• Het woord bijgedachte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.