communicant
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord communicant. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord communicant, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je communicant in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord communicant is hier. De definitie van het woord communicant zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vancommunicant, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- Geluid: communicant (hulp, bestand)
- com·mu·ni·cant
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘die ter communie gaat’ voor het eerst aangetroffen in 1494 [1]
- afgeleid van het Latijnse commūnicans (deelnemer) (met het voorvoegsel com-)
- Naamwoord van handeling van communiceren met het achtervoegsel -ant [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | communicant | communicanten |
| verkleinwoord | communicantje | communicantjes |
- (religie) iemand die zijn eerste of plechtige communie doet
- iemand die ter communie gaat
- lid van de kerk
1.
- Het woord communicant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "communicant" herkend door:
| 81 % | van de Nederlanders; |
| 98 % | van de Vlamingen.[4] |
- ↑ "communicant" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ communicant op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
